Balans na 5 jaar Oostenrijk
Door: Cora
18 Oktober 2011 | Oostenrijk, Bad Hofgastein
5 Jaar weg uit Nederland.
Het lijkt een eeuwigheid...het is een eeuwigheid, en toch ook weer niet. Vol goede moed,veel energie een dikke knip en 2 kinderen van 10 en 11 vertrokken we naar Oostenrijk. Dat klusje zouden we wel even klaren.Net zoals velen hadden we een droom...een nieuw leven op bouwen in een ander land.
Ik denk dat we nu de balans wel kunnen opmaken. I.p.v. 2-3 jaar verbouwen werden het 5 jaar. Nu kunnen we zeggen dat het klaar is. Natuurlijk zijn er nog vele zaken die we verder willen verbeteren, maar het zijn klussen waarvan we denken geen kilo's af te vallen of elkaar in de haren te vliegen vanwege tijdsdruk.
Rijk zijn we nog steeds niet, en zullen we ook nooit worden. Niet dat we die gedachten gang hadden, we wilden ervan kunnen leven, en dat lukt als er geen gekke dingen gebeuren. De kinderen voelen zich thuis, maar de verwachting dat Nederland helemaal uit hun vizier zou verdwijnen, moeten we bijstellen.
Hoewel de kinderen 10 en 11 jaar waren toen we emigreerde, is het blijkbaar een leeftijd geweest waar ze al teveel met Nederland verbonden waren. Nederland is het land waar ze geboren zijn, en toch hun hart ligt. Sterker nog...i.p.v. een Oostenrijkse verkering, zoeken ze ook deze in Nederland. Natuurlijk ontstaan uit de vele Nederlandse gasten die hier over de vloer komen, en daar zit dan wel eens een leuke jongen of meid bij.
Onze zoon vertrekt volgend jaar naar Nederland om te gaan studeren. Hoewel we dachten dat hier 'de keuze ook reuze' was, bleek in de praktijk dat het schoolsysteem hier heel anders opgebouwd is. Of je bent een studiebol en gaat al vroeg intern een hoge opleiding volgen, of je volgt een opleiding leren/werken en dat doe je op een leeftijd waarvan je eigenlijk nog veel te jong bent om al in deze werkwereld te belanden. Er tussenin zijn niet veel mogelijkheden. Dus dan ga je terug naar Nederland want daar is er een reuze aanbod!
Wij maar denken dat onze kinderen misschien zelfs te lang onder de vleugels van de ouders verblijven. Nu gaan ze te vroeg! Met 16/17 krijgen ze hun eigen leventje al, en daar pas jij steeds minder in. Dit jaar zijn we dan ook voor het laatst samen op vakantie geweest. Want zeg nu zelf, als je verkering hebt wil je ook niet meer met pap en mam op vakantie. Dat heeft voor ons het voordeel dat we meer vrijheid krijgen. Onlangs zijn we zelfs 2 nachten van huis geweest en hebben de kinderen zichzelf bedruipt. Was meteen een kleine test om te kijken of ze zichzelf een beetje konden redden. Volgend jaar als Luck onze zoon naar Nederland gaat moet hij het tenslotte ook allemaal zelf redden. Het ging prima, dus dit zullen we maar eens vaker doen.
De verwachting in dit leventje meer tijd met elkaar te hebben, klopt niet helemaal. Hoewel we meer tijd met elkaar verbrengen i.v.m. het werk, wil dit niet zeggen dat we ook meer tijd VOOR elkaar hebben. Eigenlijk was dit de afgelopen tijd helemaal niet zo. Wel konden we zelf bepalen wanneer we eens 1 dag voor onszelf wilden hebben, en hoefde we geen baas om toestemming te vragen. Maar als we de uren tellen hebben we zeker weinig tijd voor elkaar gehad. Misschien dat dit nu gaat komen, want zoals ik al eerder aangaf zijn de grote verbouwingen voorbij. We willen niet meer verbouwen, we kunnen niet meer verbouwen en de pot is leeg....genoeg redenen. De kinderen worden zelfstandiger....dus misschien is er nu wel tijd voor elkaar. Maar misschien moeten we over 5 jaar nog eens de balans opmaken?? Komen we terug?? Nee!! ( nog niet) Alle gekheid op een stokje..... uiteindelijk zegt de balans dat we niet anders meer zouden willen. Het is goed zo.
Het lijkt een eeuwigheid...het is een eeuwigheid, en toch ook weer niet. Vol goede moed,veel energie een dikke knip en 2 kinderen van 10 en 11 vertrokken we naar Oostenrijk. Dat klusje zouden we wel even klaren.Net zoals velen hadden we een droom...een nieuw leven op bouwen in een ander land.
Ik denk dat we nu de balans wel kunnen opmaken. I.p.v. 2-3 jaar verbouwen werden het 5 jaar. Nu kunnen we zeggen dat het klaar is. Natuurlijk zijn er nog vele zaken die we verder willen verbeteren, maar het zijn klussen waarvan we denken geen kilo's af te vallen of elkaar in de haren te vliegen vanwege tijdsdruk.
Rijk zijn we nog steeds niet, en zullen we ook nooit worden. Niet dat we die gedachten gang hadden, we wilden ervan kunnen leven, en dat lukt als er geen gekke dingen gebeuren. De kinderen voelen zich thuis, maar de verwachting dat Nederland helemaal uit hun vizier zou verdwijnen, moeten we bijstellen.
Hoewel de kinderen 10 en 11 jaar waren toen we emigreerde, is het blijkbaar een leeftijd geweest waar ze al teveel met Nederland verbonden waren. Nederland is het land waar ze geboren zijn, en toch hun hart ligt. Sterker nog...i.p.v. een Oostenrijkse verkering, zoeken ze ook deze in Nederland. Natuurlijk ontstaan uit de vele Nederlandse gasten die hier over de vloer komen, en daar zit dan wel eens een leuke jongen of meid bij.
Onze zoon vertrekt volgend jaar naar Nederland om te gaan studeren. Hoewel we dachten dat hier 'de keuze ook reuze' was, bleek in de praktijk dat het schoolsysteem hier heel anders opgebouwd is. Of je bent een studiebol en gaat al vroeg intern een hoge opleiding volgen, of je volgt een opleiding leren/werken en dat doe je op een leeftijd waarvan je eigenlijk nog veel te jong bent om al in deze werkwereld te belanden. Er tussenin zijn niet veel mogelijkheden. Dus dan ga je terug naar Nederland want daar is er een reuze aanbod!
Wij maar denken dat onze kinderen misschien zelfs te lang onder de vleugels van de ouders verblijven. Nu gaan ze te vroeg! Met 16/17 krijgen ze hun eigen leventje al, en daar pas jij steeds minder in. Dit jaar zijn we dan ook voor het laatst samen op vakantie geweest. Want zeg nu zelf, als je verkering hebt wil je ook niet meer met pap en mam op vakantie. Dat heeft voor ons het voordeel dat we meer vrijheid krijgen. Onlangs zijn we zelfs 2 nachten van huis geweest en hebben de kinderen zichzelf bedruipt. Was meteen een kleine test om te kijken of ze zichzelf een beetje konden redden. Volgend jaar als Luck onze zoon naar Nederland gaat moet hij het tenslotte ook allemaal zelf redden. Het ging prima, dus dit zullen we maar eens vaker doen.
De verwachting in dit leventje meer tijd met elkaar te hebben, klopt niet helemaal. Hoewel we meer tijd met elkaar verbrengen i.v.m. het werk, wil dit niet zeggen dat we ook meer tijd VOOR elkaar hebben. Eigenlijk was dit de afgelopen tijd helemaal niet zo. Wel konden we zelf bepalen wanneer we eens 1 dag voor onszelf wilden hebben, en hoefde we geen baas om toestemming te vragen. Maar als we de uren tellen hebben we zeker weinig tijd voor elkaar gehad. Misschien dat dit nu gaat komen, want zoals ik al eerder aangaf zijn de grote verbouwingen voorbij. We willen niet meer verbouwen, we kunnen niet meer verbouwen en de pot is leeg....genoeg redenen. De kinderen worden zelfstandiger....dus misschien is er nu wel tijd voor elkaar. Maar misschien moeten we over 5 jaar nog eens de balans opmaken?? Komen we terug?? Nee!! ( nog niet) Alle gekheid op een stokje..... uiteindelijk zegt de balans dat we niet anders meer zouden willen. Het is goed zo.
-
18 Oktober 2011 - 11:51
Luck:
Mooi mam! -
18 Oktober 2011 - 12:44
Sandra Hermsen:
Wat fijn om weer eens iets te lezen.... en wat gaat de tijd toch snel.
Alweer 5 jaar geleden. Via zijlijnen volgen wij jullie natuurlijk wel.
En op mijn wensenlijst staat nog steeds een keertje Oostenrijk....
Wie weet.....
Veel plezier en vooral genieten samen!
Liefs,
Sandra ( ook van Mario, Mirto, Nyah en Ilyane) -
18 Oktober 2011 - 12:57
Fam Pijnenburg:
Leuk om jullie verhaal zo te lezen.
Onze vakantie bij jullie in 2010 was super.
Mika wilde ook dit jaar terug naar Cora en Marcel, maar om eerlijk te zijn, zijn papa en mama helemaal verliefd op Karinthië.
Wij wensen jullie heel veel geluk samen en geniet ervan!!!! -
18 Oktober 2011 - 14:30
Desiree Sieben:
Het is maar goed dat je van te voren niet weet waar je aan begint. Dan zou een avontuur als deze bij voorbaat geen kans hebben. Als je de keuze maakt en er midden in zit ga je er ook voor en put je uit al de positieve ervaringen energie om de negatieve aan te kunnen. Ik vind het mooi van je dat je zo eerlijk bent en ook de tegenvallers noemt.
Ik vind het ontzettend knap wat jullie gepresteerd hebben!
liefs, Desiree Sieben -
18 Oktober 2011 - 17:02
Eric:
leuk weer eens van jullie te horen en dat jullie achteraf geen spijt hebben van jullie keuze, geniet ervan.
-
18 Oktober 2011 - 19:01
Sharon:
Hoi Cora,
leuk om op deze manier jullie verhaal te lezen. Ik wist niet eens meer dat ik jullie volgde op deze site...
Tja, alles heeft z'n voor- en nadelen, maar het is goed om te lezen dat jullie er geen spijt van hebben en een lekker leventje hebben opgebouwd daar in de bergen.
Heel veel geluk daar met z'n allen, geniet er nog maar even van met z'n viertjes!
Groetjes,
Sharon Hoesen-Dollenkamp -
18 Oktober 2011 - 19:03
Harm Hermsen:
Fijn dat jullie een goede balans hebben gevonden en geen spijt van dit avontuur hebben. Ook op ons wensenlijstje staat een bezoek aan Oostenrijk, we komen dan overigens wel met 3 kinderen!!
Veel liefs van Harm, Otilia, Mila en Janneke en hun toekomstige broertje of zusje (medio december). -
18 Oktober 2011 - 23:03
Tim&kids:
Tot gauw!!! -
19 Oktober 2011 - 07:27
Paul Kuperus:
Hoi Hofgasteiners,
Jemig 5 jaar, ik schrok er eigenlijk van want het lijkt veel korter als je 3 jaar had gezegd had ik het ook geloofd. Als ik een beetje tussen de regels door lees zijn het niet alleen de kinderen die Nederland nog steeds in het hart gesloten hebben en ik denk dat nu het verbouwen op hold staat ook bij Marcel en bij jou er toch steeds vaker aan terug gedacht gaat worden aan ons kleine kikkerlandje. Ik vindt het in ieder geval al super dat jullie je staande weten te houden in een wereld waarvan je van te voren niet wist hoe het reilde en zeilde en hoop dat jullie het ook tot het gaatje weten te volbrengen. Wij ( Joke en ik) wensen jullie nog heel veel succes, en van de beloofde tussenstop op weg naar Hongarije is nog niets gekomen maar dat komt omdat we tegenwoordig sneller en goedkoper met het vliegtuig kunnen dat dat we zelf rijden. Maar als we een kans zien komen we echt. -
19 Oktober 2011 - 10:24
Rik.:
Mooi verslag Cora! En het zijn idd allweer 5 jaar.. Gaat zo snel de tijd. En vanaf dag 1 wist ik zeker dat er een dag zou komen dat Luck terug zou keren. Daar kende ik hem te goed voor. En ik kan ook niet wachten tot het moment daar is.
En geniet van de mooie momenten daar! Ik kom eens langs zodra ik mijn rijbewijs heb.
Gr Rik. (en familie) -
19 Oktober 2011 - 14:09
Ton-Annie Van Bergen:
Wat gaat de tijd toch snel. Wij zijn blij dat jullie het naar de zin hebben. In Nederland wonen is heerlijk maar er is momenteel weinig werk door de crisis. Misschien merken jullie dat ook in Oostenrijk. Gelukkig werken Ton en ik op de universiteit en voordat daar de ontslagen vallen kunnen wij met pensioen. Wij genieten van onze kleinzoon en medio december komt onze tweede kleinzoon. Met Femke en Twan gaat het prima. Als wij naar Oostenrijk op vakantie gaan en wij zijn in de buurt dan komen wij zeker een keer aan (op de koffie).
Wij wensen jullie nog vele mooie jaren in Oostenrijk. Het is een prachtig land en geniet er samen van.
groetjes Ton en Annie
-
19 Oktober 2011 - 20:21
Marie Cecile :
Hoi Cora en Marcel,
wat leuk om jullie balans na 5 jaar te lezen. Jullie blijven zo herkenbaar en oprecht. Ik ga het verslag printen voor mam en pap, want die vinden het ook erg leuk om dit te lezen en te volgen. Heel veel succes gewenst voor de komende 5 jaar en vooral ook veel plezier SAMEN. De kids gaan uitvliegen, maar ik hoop dat jullie niet alleen samen "oud" mogen worden, maar ook samen "jong" mogen blijven. Veel liefs en Gods Zegen. Marie Cecile -
22 Oktober 2011 - 08:42
Herman:
Wat een goed stukje. precies zoals wij jullie kennen. Recht uit het hart!
En nu genieten, boekje warme chocolademelk, witte chocolade of een fricandelletje.
Tot snel.
Herman (Elianne, Wouter en Jasper).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
